Երկու տարբեր հոգևիճակներ
ունեցող պատմվածքներ՝առաջինում հերոսը չի կարողանում պայքարել կյանքի դժվարություններին
և թույլ է տալիս որ իրեն հաղթեն:Դառնում է հարբեցող և ոչ մի կերպ չի կարողաղնում ամեն
ինչ նորից սկսել ու նորմալ դասավորել իր կյանքը ինչը որ արեց իր նախքին սիրեցյալը:
Իսկ երկրորդ հերոսը ավելի ուժեղ էր և կարողացավ դուրս գալ այդ ամենի միջից և դառնալ
աշխարհահռչակ երաժիշտ,մոռանալով ամեն ինչ և սկսելով ամեն ինչ նորից:
Պատմվածքը ճիշտ է
սիրո մասին էր, բայց ես այստեղ սեր չտեսա: Ես միշտ կարծել եմ որ եթե սիրում ես ուրմեն
կարող ամեն ինչ հաղթահարել:Եթե այդ չակերտավոր սիրո մեջ արդեն կա երև ներքև հասկացողությունը
ուրեմն դա չի կարող սեր համարվել:Իմ կարծիքով այդպիսի սեր չի լինում թեթ աղիկը իսկապես
սիրեր տղային ուրեմն կարող էին հաղթահարել այդ վերև ներքև հասկացողությունները: Ինչևիցէ
ինչ էլ որ լինի պետք է միշտ կարողանանք առաջ գնալ ու ետևում թողնել ամեն ինչ,պետք է
ամենակարևորը չհուսահատվենք և չթողնենք որ զգացմունքները և հիասթափությունը հաղթի մեզ:
No comments:
Post a Comment